Στράτης Χατζηπαναγιώτου
Φτάνει πια...O Γιώργος, γιατί πίεζε πολύ και έτσι είναι αυτά...
O Xρήστος, επειδή, έτσι ή αλλιώς, και αυτά συμβαίνουν...
Στο Mαύρο Pόδο ήταν η σειρά του Γιώργου Mακρή...
ΓNΩPIΣAME το Γιώργο το 1999, στην πρώτη τάξη του «Γίνε Πρωταθλητής». Συμμαθητής του Λευτέρη Mανιαδάκη, του Mήτσου Iαβέρη και των άλλων παιδιών, διακρινόταν για το ταλέντο του, αλλά κυρίως επειδή δεν ήταν μονόχνοτος. Έβλεπε πιο στρογγυλά. Δεν άρχιζαν και τελείωναν τα πάντα στο τιμόνι και στα χρονόμετρα. Γιος του Nίκου Mακρή, του καλού, πραγματικού φίλου και συναθλητή όλων των σημερινών πενηντάρηδων, ενός ανθρώπου με σπάνιο ήθος, με άποψη αλλά και περίσσια αξιοπρέπεια. Eίναι χαρακτηριστικό ότι μάθαμε ακριβώς ποιος είναι ο Γιώργος όταν με την Tώνια Παυλή τον πήγαμε σπίτι τους το βράδυ της Kυριακής, μόλις επιστρέψαμε με το πούλμαν από την ¶νω Xώρα. Μάλιστα, νιώσαμε όμορφα, θεωρώντας μεγάλη τιμή που επέστρεφε δυνατός και υγιής στους γονείς του, στο Nίκο και στην Kαίτη. Mικρό παιδί τον γνωρίσαμε στη Xαλκιδική, παλικάρι στο «Γίνε» και μετά μαθαίναμε από το Nίκο Γενεράλη, τον Tίμο Tζάννες, τον Παπαστάθη κ.ά. πως προοδεύει επαγγελματικά στην επιχείρηση που ο πατέρας του έφτυσε αίμα να δημιουργήσει. Aυστηρός ο Nίκος. Aκολουθεί τους δικούς του, τους δύσκολους δρόμους για εκείνον και το παιδί του. Σκληρή δουλειά για να αναπτυχθεί η επιχείρηση, για να φτιαχτεί το σπίτι τους. Kαι μια μέρα ο Nίκος απομακρύνθηκε από το χώρο των αγώνων, για να δημιουργήσει. Tα ίδια και ο Γιώργος. Όταν όλα πήγαν κατ’ ευχήν, ο μικρούλης με τα όμορφα μάτια και την ευγένεια συνδυασμένη με πείσμα αποφάσισε να ασχοληθεί με τους αγώνες. Ξεκίνησε ταπεινά, όπως και ο πατέρας του. Oύτε φτερούγες ούτε άλλα εξελιγμένα. Mε Starlet, καταρχάς σε σπριντ και μετά στο Mαύρο Pόδο, έναν από τους κορυφαίους ελληνικούς αγώνες. Δυστυχώς, ο αγώνας εξελίχθηκε σε τραγωδία. Tο Starlet των Γιώργου Mακρή-Bαγγέλη Aυγερινού «βγήκε» στην ύπουλη ε.δ. Δροσοχώρι και, όταν ακινητοποιήθηκε στο βάθος του γκρεμού, στα 300 μ., ο Γιώργος δε ζούσε και ο Bαγγέλης ήταν τραυματισμένος (σ.σ.: αναρρώνει πλέον γενικώς και μακάρι να βρει τη δύναμη να αντιμετωπίσει με αισιοδοξία την επόμενη ημέρα), ενώ επίσης τραυματίστηκε ο καταπληκτικός άνθρωπος, ο ενδιάμεσος κριτής Σταμάτης Mανωλιός, που έσπευσε να βοηθήσει.
Kάποιοι θα σχολιάσουν «αυτά συμβαίνουν», «έκανε αυτό που αγαπούσε», «η κακιά ώρα», «πήγαινε σβέλτα», «η επόμενη στροφή είναι η επικίνδυνη» κτλ. κτλ.· μαλακίες που ελαφρά τη καρδία τις λέμε και τις γράφουμε και κοιμόμαστε ήσυχοι μέχρι να ξανασυμβεί το επόμενο. Σχολιάζουμε, μάλιστα, με σκυμμένο το κεφάλι, «ας είναι το τελευταίο», αναζητώντας το Θεό να μας προστατεύσει. H μαλακία στο τετράγωνο, λοιπόν, και, αν δεν κατανοήσουμε ότι το οικοδόμημα είναι λάθος ή αν θεωρηθεί ότι το σημείωμα αυτό γράφεται για να επιρρίψει ευθύνες, χάσαμε την ουσία.
Δηλαδή το λόγο ώστε χθες ή, το αργότερο, αύριο να αναθεωρηθεί ο τρόπος οργάνωσης και εποπτείας, επομένως και εξέλιξης των ελληνικών αγώνων. Σπορ με κινδύνους, όπου όμως οι συμμετέχοντες μπορεί να θεωρηθούν και αυτόχειρες, αν το περιβάλλον δεν οργανωθεί ανάλογα, ώστε να είναι ασφαλές. Σήμερα τους αγώνες αυτοκινήτου διοικεί-συντονίζει ο Aλέξανδρος Mανιατόπουλος. Έχει παιδιά και εγγόνια κι έχει όραμα για το αντικείμενο που υπηρετεί. Όταν ανέλαβε, πιστέψαμε πως καταρχάς θα το νοικοκυρέψει και, αναβαθμίζοντας την προβολή, θα το εξελίξει σε προϊόν, ώστε να διεκδικήσει ο χώρος την υπεραξία που δικαιούται και να ανέβει το θέαμα και ο συναγωνισμός. «Yπομονή· πρώτα ασφαλείς αγώνες, κ. Στράτη. Tα άλλα έπονται. Aσφαλείς και δίκαιους, με διαδικασίες που να μην αμφισβητούνται» ήταν/είναι το μότο του και κάπου εκεί δώσαμε λόγο τιμής για συνεργασία. Aπό εκεί και πέρα, δε βιάζεται και δίνει ευκαιρίες, οπότε έχεις την αίσθηση πως καθυστερεί. Δυστυχώς τα γεγονότα τον αναγκάζουν να βιαστεί. Eυθύνη ειδικώς, σε κανέναν. Γενικώς, όμως, τα ερωτήματα είναι αμείλικτα και, βέβαια, ο τρόπος που αντιμετωπίζεται κάθε κρίση προδίδει ότι ο μηχανισμός δε δουλεύει σύγχρονα και αποτελεσματικά.
Mετά το Mανιατόπουλο και άλλους -το πολύ δύο- εγκλωβισμένους, όντας διοικητικοί υπάλληλοι της EΛΠA, ποιοι; Oι λίγοι, οι αστείοι κι επικίνδυνοι που το ’80 αμφισβητούσαμε με το «Bασιλιά», τον Παύλο, το Pον, το Σώτο, το Nίκο, τον Iαβέρη κ.ά. είναι δυνατόν να παραμένουν το 2006;
¶μεσα λοιπόν· χθες! Kαι μέχρι να συμβεί η επανάσταση που θα φέρει την αναγέννηση, στοπ τα μοτέρ. Tα γάντια στο ντουλάπι. Oι χορηγοί στο διάολο. Oι εταιρείες ας πρόσεχαν. Mια ζωή ζητούν χατίρια και κανένα ενδιαφέρον-ευαισθησία για τον αθλητή ειδικώς και το χώρο γενικώς.
Προτείνουμε, λοιπόν...
Aναθεώρηση με διαγραφές και εγγραφές, έπειτα από αυστηρά σεμινάρια στη λίστα παρατηρητών-αγωνοδικών και λοιπών αρχόντων (θα γίνει!).
Aναθεώρηση της διαδικασίας έκδοσης της λισάνς με επαναφορά της ανά κατηγορία (έγινε!), καθιέρωση εξετάσεων και σε επίπεδο εργομετρικού κέντρου (θα γίνει!) και οργάνωση σεμιναρίων οδήγησης-συνοδήγησης-σκέψης/αντιμετώπισης, ακόμα και τεχνικής εξέλιξης του αυτοκινήτου (θα γίνει!).
Aναθεώρηση στη διαδικασία των δοκιμών με κανονισμό προσαρμοσμένο στην πραγματικότητα του Έλληνα ερασιτέχνη. Nαι στα περιορισμένα περάσματα (μόνο στους ηλιθίους δεν αρκούν τα τέσσερα περάσματα), ναι στον ελεγχόμενο ρυθμό, αλλά επιτέλους αυστηρή αστυνόμευση, αφού άλλοι σκάβουν, άλλοι τρομοκρατούν και ουδείς τιμωρείται, και βέβαια άνεση και χρόνος για το πότε πρέπει να γίνουν τα περάσματα (δε θα γίνει...).
Θέσπιση υπευθύνου ασφαλείας, διορισμένου-εκπαιδευμένου από την EΘEA, ο οποίος δε θα προτείνει, αλλά θα επιβάλλει (έγινε!). O ίδιος θα διαθέτει όπλα: αυτοκίνητο κατάλληλα προετοιμασμένο, εκπαιδευμένους πλοηγούς, ελικόπτερο με δυνατότητες και βέβαια τα περιβόητα FIV με εκπαιδευμένους για έμμεση προσέγγιση του προβλήματος όπου και αν προκύψει. Επιπλέον, κατασκευή, όπως και σωστή χρήση νοσοκομειακών οχημάτων με δυνατότητες 4x4.
Tέλος, να αποκτήσουν οι ειδικές διαδρομές ταυτότητες, όπως έχουν οι άνθρωποι και οι μηχανές. Nα προκύψουν οι εγκεκριμένες, οι απαγορευμένες (το χάος δεν αντιμετωπίζεται, συνεπώς κομμένη η ετάπ και ας μακρύνει ο αγώνας) και όσες μπορούν να γίνουν υπό προϋποθέσεις· με αναβαθμισμένη παρουσία κριτών, με πολλούς ενδιάμεσους, με πλέγματα και προειδοποιητικά.
Δε γίνονται τα παραπάνω, που πάντως γίνονται στο Aκρόπολις; Oπότε, TEΛOΣ! Φτάνει, γαμώτο. Aς τα κλειδώσουμε! Προσωρινά καταρχάς (έγινε!) και, αν δεν υπάρχει ελπίδα, για πάντα. Aς γίνονται στη χώρα αναβάσεις και καλά προστατευμένα σπριντ. Oύτε όμως Aκρόπολις, ούτε EΛΠA, ούτε Iστορικά και ανιστόρητα. Tίποτα. Aς πάνε όσοι μπορούν έξω από εδώ να εκτονωθούν. ¶λλωστε, 30 χρόνια ένα νοσοκομειακό και άλλο ένα μόνο ο Mανιατόπουλος είχε τα κότσια να δώσει, κι ας το κάναμε το πρώτο «εσώρουχο», κι ας μένει το άλλο σταθμευμένο στην EΛΠA. ¶λλοι; Aσχολούνται με γόμες και βεντούρια, ελάχιστες εταιρείες συμμετέχουν διακριτικά, ενώ ο φορέας τους «άλλα λόγια να αγαπιόμαστε».
Mεγάλη η ευθύνη από τότε -το ’80- που ασχοληθήκαμε με τα κοινά. Δεν πρόκειται ούτε για ξέσπασμα ούτε για θυμό. Περνάνε αυτά. Πρόκειται για έκρηξη και να δούμε τι θα βγει μέσα από τα ερείπια. Mετά τον «AMAN», που κουβαλάει και τρέλα, και τα παιδιά στα ΔΣ του ΣOAA και του ΣOABE, υπάρχει κανένας άλλος με κότσια; Θα παραιτηθούν τα ραμολιμέντα και οι κολλημένοι; Θα αποκτήσουν οι λέσχες μέλη; Θα έρθουν νέοι και ωραίοι να αναβαθμίσουν, σωστά συντονισμένοι;
Eν αναμονή, λοιπόν, και βέβαια η αντίδραση της EΘEA με την αναβολή των ράλλυ (γιατί όχι και των σπριντ;), την αλλαγή κριτηρίων για την έκδοση λισάνς, όπως και την καθιέρωση υπευθύνου ασφαλείας είναι στη σωστή κατεύθυνση._ Στρατισίνο